Vorig weekend was één van die idyllische lange weekenden. Prachtig weer en geen afspraken, behalve dan met een stapel boeken. Ik heb het grootste deel van de tijd buiten met een boek doorgebracht. Ik zou makkelijk de hele zomer op die manier kunnen doorbrengen en perfect gelukkig zijn. En die stapel boeken zou dan nog niet eens weggewerkt zijn. En inmiddels alweer aangevuld zijn waarschijnlijk. Gelukkig maar, dan is er altijd iets om naar uit te kijken!
Ik heb eindelijk The Republic of the Imagination van Azar Nafisi, van wie ik al Reading Lolita in Tehran had gelezen, uit kunnen lezen. Azar heeft een verfrissende kijk op literatuur, ze zet je aan het nadenken en laat je vanuit een ander perspectief kijken. Echt de moeite waard.
You feel mighty free and easy and comfortable on a raft
Naar aanleiding van The Republic of the Imagination heb ik voor het eerst sinds mijn jeugd The Adventures of Huckleberry Finn (1885) weer eens gelezen. Huck Finn is natuurlijk ook bij uitstek zo'n boek dat je liggend in het gras moet lezen. Ik heb er ondanks de achterliggende thematiek, waar ik mij nu meer bewust van was, weer smakelijk om gelachen. Mark Twain brengt de slavernij onder de aandacht, zonder concessies te doen aan stijl of humor. Net als Toergenjev laat Twain de hoofdpersonen Huck en Jim voor zichzelf spreken door ze te contrasteren met zogenaamd beschaafde mensen.
It may be normal, darling; but I’d rather be natural
Hierna had ik zin in nog een Amerikaanse (ik lees echt niet alleen maar Russische literatuur, hoor!) klassieker. En Breakfast At Tiffany’s van Truman Capote trok mijn aandacht. De heldin Holly Golightly is ook al zo’n onweerstaanbaar vrijgevochten typetje dat aan de gevestigde orde ontsnapt. Bovendien is het heel fijn dat je het boek regelmatig opnieuw kunt lezen, zonder er op uitgekeken te raken.
Omdat ik soms wel degelijk een boek op de kaft beoordeel (pardon my English), had ik onlangs Five Russian Dog Stories gekocht en nu dus ook gelezen. De vijf korte verhalen zijn Moemoe van Toergenjev, Kastjanka van Tsjechov, Trezor van Saltikov, Arthur, de Witte Poedel van Koeprin en Ich Bin van Top tot Teen van Ilf & Petrov.
Moemoe en Kastjanka kende ik al, maar Trezor kwam mij ook heel bekend voor. Voor zover ik mij kan herinneren had ik het nog nooit gelezen en ik had het ook niet in huis. Het zit hem waarschijnlijk in de stijl, het is een typisch Russisch verhaal met een typisch Russische setting. Een heerlijk verhaal, verteld vanuit het perspectief van een heel herkenbare hond. Wat mij betreft hadden de laatste twee verhalen weggelaten kunnen worden. Het voorwoord van de vertaler Anthony Briggs daarentegen voegt echt wat toe. Een leuk boekje!
Tenslotte heb ik flinke vorderingen gemaakt in Pushkin’s Button van Serena Vitale, voor de nodige blogresearch.
Kortom, we hebben weer eens goed over het leven kunnen filosoferen en het was een welbesteed weekend! Mijn volgende blog gaat over Moemoe en laten we hopen op een prachtige, lange zomer met lekker veel leesplezier!
Posted with Blogsy
Geen Oorlog maar Vrede 